سوره القمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان


'Innā Kulla Shay'in Khalaqnāhu Biqadarin

49

ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريده‌ايم.


Wa Mā 'Amrunā 'Illā Wāĥidatun Kalamĥin Bil-Başari

50

و فرمان ما جز يك بار نيست [آن هم‌] چون چشم به هم زدنى.


Wa Laqad 'Ahlaknā 'Ashyā`akum Fahal Min Muddakirin

51

و هم‌مسلكانِ شما را سخت به هلاكت رسانديم پس آيا پندگيرنده‌اى هست؟


Wa Kullu Shay'in Fa`alūhu Fī Az-Zuburi

52

و هر چه كرده‌اند در كتابها [ى اعمالشان درج‌] است.


Wa Kullu Şaghīrin Wa Kabīrin Mustaţarun

53

و هر خرد و بزرگى [در آن‌] نوشته شده.


'Inna Al-Muttaqīna Fī Jannātin Wa Naharin

54

در حقيقت، مردم پرهيزگار در ميان باغها و نهرها،


Fī Maq`adi Şidqin `Inda Malīkin Muqtadirin

55

در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانايند.


سوره الرحمن

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Ar-Raĥmānu

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ [خداى‌] رحمان،


`Allama Al-Qur'āna

2

قرآن را ياد داد.


Khalaqa Al-'Insāna

3

انسان را آفريد،


`Allamahu Al-Bayāna

4

به او بيان آموخت.


Ash-Shamsu Wa Al-Qamaru Biĥusbānin

5

خورشيد و ماه بر حسابى [روان‌] اند.


Wa An-Najmu Wa Ash-Shajaru Yasjudāni

6

و بوته و درخت چهره‌سايانند.


Wa As-Samā'a Rafa`ahā Wa Wađa`a Al-Mīzāna

7

و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت،


'Allā Taţghawā Fī Al-Mīzāni

8

تا مبادا از اندازه درگذريد.


Wa 'Aqīmū Al-Wazna Bil-Qisţi Wa Lā Tukhsirū Al-Mīzāna

9

و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد.


Wa Al-'Arđa Wađa`ahā Lil'anāmi

10

و زمين را براى مردم نهاد.


Fīhā Fākihatun Wa An-Nakhlu Dhātu Al-'Akmāmi

11

در آن، ميوه [ها] و نخلها با خوشه‌هاى غلاف‌دار،


Wa Al-Ĥabbu Dhū Al-`Aşfi Wa Ar-Rayĥānu

12

و دانه‌هاى پوست‌دار و گياهان خوشبوست.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

13

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟


Khalaqa Al-'Insāna Min Şalşālin Kālfakhkhāri

14

انسان را از گل خشكيده‌اى سفال مانند، آفريد.


Wa Khalaqa Al-Jānna Min Mārijin Min Nārin

15

و جنّ را از تشعشعى از آتش خلق كرد.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

16

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟


Rabbu Al-Mashriqayni Wa Rabbu Al-Maghribayni

17

پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

18

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟


Maraja Al-Baĥrayni Yaltaqiyāni

19

دو دريا را [به گونه‌اى‌] روان كرد [كه‌] با هم برخورد كنند.


Baynahumā Barzakhun Lā Yabghiyāni

20

ميان آن دو، حدّ فاصلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

21

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟


Yakhruju Minhumā Al-Lu'ulu'uu Wa Al-Marjānu

22

از هر دو [دريا] مرواريد و مرجان برآيد.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

23

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟


Wa Lahu Al-Jawāri Al-Munsha'ātu Fī Al-Baĥri Kāl'a`lāmi

24

و او راست در دريا سفينه‌هاى بادبان‌دارِ بلند همچون كوه‌ها.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

25

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟


Kullu Man `Alayhā Fānin

26

هر چه بر [زمين‌] است فانى‌شونده است.


Wa Yabqá Wajhu Rabbika Dhū Al-Jalāli Wa Al-'Ikrāmi

27

و ذاتِ باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند.


سوره الشمس

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Ash-Shamsi Wa Đuĥāhā

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به خورشيد و تابندگى‌اش،


Wa Al-Qamari 'Idhā Talāhā

2

سوگند به مَه چون پى [خورشيد] رَوَد.


Wa An-Nahāri 'Idhā Jallāhā

3

سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند،


Wa Al-Layli 'Idhā Yaghshāhā

4

سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد،


Wa As-Samā'i Wa Mā Banāhā

5

سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت،


Wa Al-'Arđi Wa Mā Ţaĥāhā

6

سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد،


Wa Nafsin Wa Mā Sawwāhā

7

سوگند به نَفْس و آن كس كه آن را درست كرد


Fa'alhamahā Fujūrahā Wa Taqwāhā

8

سپس پليدكارى و پرهيزگارى‌اش را به آن الهام كرد،


Qad 'Aflaĥa Man Zakkāhā

9

كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد،


Wa Qad Khāba Man Dassāhā

10

و هر كه آلوده‌اش ساخت، قطعاً درباخت.


Kadhdhabat Thamūdu Biţaghwāhā

11

[قوم‌] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند.


'Idhi Anba`atha 'Ashqāhā

12

آن گاه كه شقى‌ترينشان بر [پا] خاست.


Faqāla Lahum Rasūlu Allāhi Nāqata Allāhi Wa Suqyāhā

13

پس فرستاده خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده شتر خدا و [نوبت‌] آب‌خوردنش را [حرمت نهيد]».


Fakadhdhabūhu Fa`aqarūhā Fadamdama `Alayhim Rabbuhum Bidhanbihim Fasawwāhā

14

و [لى‌] دروغزنش خواندند و آن [ماده شتر] را پى كردند، و پروردگارشان به [سزاى‌] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد.


Wa Lā Yakhāfu `Uqbāhā

15

و از پيامدِ كار خويش، بيمى به خود راه نداد.


سوره التین

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa At-Tīni Wa Az-Zaytūni

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به [كوه‌] تين و زيتون،


Wa Ţūri Sīnīna

2

و طور سينا،


Wa Hadhā Al-Baladi Al-'Amīni

3

و اين شهر امن [و امان‌]،


Laqad Khalaqnā Al-'Insāna Fī 'Aĥsani Taqwīmin

4

[كه‌] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم.


Thumma Radadnāhu 'Asfala Sāfilīna

5

سپس او را به پست‌ترين [مراتب‌] پستى بازگردانيديم


'Illā Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Falahum 'Ajrun Ghayru Mamnūnin

6

مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌اند، كه پاداشى بى‌منّت خواهند داشت.


Famā Yukadhdhibuka Ba`du Bid-Dīni

7

پس چه چيز، تو را بعد [از اين‌] به تكذيب جزا وامى‌دارد؟


'Alaysa Allāhu Bi'aĥkami Al-Ĥākimīna

8

آيا خدا نيكوترين داوران نيست؟



قاری