بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلضُّحَىٰ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به شعاع گسترده آفتاب‌

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ

قسم به شب وقتى كه آرام گيرد

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَىٰ

پروردگارت تو را رها نكرده و دشمن نداشته است‌

وَ لَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ

آخرت براى تو از دنيا بهتر است‌

وَ لَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ

به زودى خدايت پاداش مى‌دهد كه راضى شوى‌

أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَ‍َٔاوَىٰ

آيا تو را يتيم نيافت و پناه داد؟

وَ وَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ

تو را بيراه ديد و هدايت كرد

وَ وَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ

و تو را فقير يافت و بى‌نياز كرد

فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ

پس يتيم را مقهور نكن‌

وَ أَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ

وسائل را با خشونت مران‌

وَ أَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ

نعمت خدايت را بازگو كن‌

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلَمۡ نَشۡرَحۡ لَكَ صَدۡرَكَ

بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا براى تو شرح صدر نداديم؟

وَ وَضَعۡنَا عَنكَ وِزۡرَكَ

و بار سنگين تو را از برداشتيم‌

ٱلَّذِيٓ أَنقَضَ ظَهۡرَكَ

بارى كه بر پشتت سنگينى مى‌كرد

وَ رَفَعۡنَا لَكَ ذِكۡرَكَ

آوازه تو را بلند كرديم‌

فَإِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرًا

حقا كه با سختى آسانيى هست.

إِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرٗا

حقا كه با سختى آسانيى هست.

فَإِذَا فَرَغۡتَ فَٱنصَبۡ

چون از كارى فارغ شدى در كارى ديگر زحمت بكش.

وَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَٱرۡغَب

و به پروردگارت رغبت كن.