کتابخانه روایات شیعه
لَا تَحْسَبُوا الرَّحْمَنَ خَاذِلَ دِينِهِ
وَ نَبِيِّهِ يَا مَعْشَرَ الْأَحْزَابِ
مفاخرت شفيع محشر در غزوه خيبر
-
سَتَشْهَدُ لِي بِالْكَرِّ وَ الطَّعْنِ رَايَةٌ
حَبَانِي بِهَا الطُّهْرُ النَّبِيُّ الْمُهَذَّبُ
وَ تَعْلَمُ أَنِّي فِي الْحُرُوبِ إِذِ الْتَظَتْ
بِنِيرَانِهَا اللَّيْثُ الْهَمُوسُ الْمُجَرَّبُ
وَ مِثْلِيَ لَاقَى الْهَوْلَ فِي مُفْظِعَاتِهِ
وَ قَلَّ لَهُ الْجَيْشُ الْخَمِيسُ الْعَطَبْطَبُ
وَ قَدْ عَلِمَ الْأَحْيَاءُ أَنِّي زَعِيمُهَا
وَ أَنِّي لَدَى الْحَرْبِ الْعَذِيقُ المرحب [الْمُرَجَّبُ ]
رجز مرحب در غزاى خيبر
-
قَدْ عَلِمَتْ خَيْبَرُ أَنِّي مَرْحَبٌ
شَاكِي السِّلَاحِ بَطَلٌ مُجَرَّبٌ
إِذِ اللُّيُوثُ أَقْبَلَتْ تَلَهَّبُ
وَ أَحْجَمَتْ عَنْ صَوْلَةِ الْمُحَجَّبِ
خِلْتُ جِمَايَ أَبَداً لَا يُقْرَبُ
أَطْعَنُ أَحْيَاناً وَ حِيناً أَضْرِبُ
إِنْ غُلِبَ الدَّهْرُ فَإِنِّي أَغْلِبُ
وَ الْقِرْنُ عِنْدِي بِالدِّمَا مُخَضَّبٌ
جواب او به احسن عبارات
-
أَنَا عَلِيٌّ وَ ابْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ
مُهَذَّبٌ ذُو سَطْوَةٍ وَ ذُو غَضَبٍ
غُذِّيتُ فِي الْحَرْبِ وَ عِصْيَانِ النُّؤَبِ
مِنْ بَيْتِ عَزٍّ لَيْسَ فِيهِ مُنْشَعَبٌ
وَ فِي يَمِينِي صَارِمٌ تَجْلُو الْكُرَبَ
مَنْ يَلْقَنِي يَلْقَى الْمَنَايَا وَ الْعَطَبَ
إِذْ كَفُّ مِثْلِي بِالرُّءُوسِ يَلْتَعِبُ
287- آى جنگجويان احزاب گمان مبريد كه خدا دين خود و پيامبرش را تسليم دشمن مىسازد.
چون كافر بتپرست شمشيرم ديد
مىگفت: دلم كه عينه اليوم حديد
شد كشته به تيغ تيز آرى نكند
معبود به حقّ نصرت اين قوم پليد
رجز امام عليه السّلام در جنگ خيبر 288- بزودى پرچم جنگ براى من گواهى مىدهد كه چگونه جولان دادم و نيزه فرود آوردم، پرچم را محمّد پاك و تميز صلّى اللّه عليه و آله بمن عطا كرده است.
289- اى پرچم! تو مىدانى در جنگهائى كه آتش آن شعلهور است من شير نرى جنگآزمودهام.
290- مثل من هميشه با حوادث سخت و طاقتفرسا برخورد داشته و تمام پنج ركن لشكرى كه خطرناك است براى وى ناچيز بوده است. 31
291- تمام طائفههاى عرب مىدانند كه من پرچمدار عرب و جنگ هستم و مىدانند كه به هنگام جنگ فرمانى كوتاه 32 پربار و استوارم.
امروز منم بزور سرپنجه چو شير
در معركه شجاعتم تند و دلير
من نخلم و خرماى ترم پيكان است
شد دشمن من كسى كه گشت از جان سير
رجز مرحب در جنگ خيبر 292- طائفه خيبر مىداند كه من مرحب هستم، اسلحهام را آماده حمله كرده و
قهرمانى آزمودهام.
293- آنگاه كه شيران جنگ آتش جنگ را افروخته وارد ميدان مىشوند و از صولت قهرمانان پنهان مىگردند،
294- فكر مىكنم از شدت حرارت من بمن نزديك نگردند، گاهى با نيزه حمله مىكنم و گاهى با شمشير.
295- اگرچه روزگار مغلوب گردد من غالب هستم، همتاى جنگى در نزد من با خونش رنگين مىگردد.
پاسخ امام عليه السّلام به مرحب 296- من على عليه السّلام و فرزند عبد المطلب هستم. پاكسرشت، داراى قدرت حمله و غضب هستم.
297- در دامن جنگ و ناگواريهاى حوادث و در خانهى عزتى كه اختلاف در آن راه نيافته رشد كردهام.
298- در دست راست من است شمشيرى تيز كه غمها را از هم مىشكافد. هركس به چنگ من بيفتد مرگ و هلاكت را ديدار مىكند.
299- زيرا دست مثل من با سرها بازى مىكند.
امروز كه گاو چرخ قربان من است
كو شيردلى كه مرد ميدان من است .
بر پاى سمند 33 من سر خصم مدام
گوئيست كه سرگشته چوگان من است
خطاب به ياسر و خيبريان
-
هَذَا لَكُمْ مِنَ الْغُلَامِ الْغَالِبِ
مِنْ ضَرْبِ صِدْقٍ وَ قَضَاءِ الْوَاجِبِ
وَ فَالِقِ الْهَامَاتِ وَ الْمَنَاكِبِ
أَحْمِي بِهِ قَمَاقِمَ الْكَتَائِبِ
خطاب به عنتر بن صامت مرادى و عساكر خيبر
-
هَذَا لَكُمْ مَعَاشِرَ الْأَحْزَابِ
مِنْ فَالِقِ الْهَامَاتِ وَ الرِّقَابِ
فَاسْتَعْجِلُوا لِلطَّعْنِ وَ الضِّرَابِ
وَ اسْتَبْسِلُوا لِلْمَوْتِ وَ الْمَآبِ
صَيَّرَكُمْ سَيْفِي إِلَى الْعَذَابِ
بِعَوْنِ رَبِّي الْوَاحِدِ الْوَهَّابِ
خطاب به ربيع بن ابى الحقيق خيبرى
-
أَنَا عَلِيٌّ وَ ابْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبْ
أَحْمِي ذِمَارِي وَ أَذُبُّ عَنْ حَسَبٍ
وَ الْمَوْتُ خَيْرٌ لِلْفَتَى مِنَ الْهَرَبِ
خطاب به جماهر خيبرى و اظهار شجاعت و دلاورى
-
أَنَا عَلِيٌّ وَ ابْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبْ
مُهَذَّبٌ ذُو سَطْوَةٍ وَ ذُو حَسَبٍ
قِرْنٌ إِذَا لَاقَيْتُ قِرْناً لَمْ أَهَبْ
مَنْ يَلْقَنِي يَلْقَ الْمَنَايَا وَ الْكُرَبَ
رجز مرة بن مروان دارمى در خيبر
-
أَنَا الْغُلَامُ الْعَرَبِيُّ عِنْدَ النَّسَبِ
أَحْمِي جِوَارِي وَ أَذُبُّ عَنْ حَسَبٍ
وَ أَقْتُلُ الْقِرْنَ الْجَرِيَّ عِنْدَ الْغَضَبِ
لِلطَّعْنِ وَ الضَّرْبِ الشَّدِيدِ أَنْتَصِبُ
مَنْ أَنْتَ إِنْ كُنْتَ كَرِيماً فَانْتَسِبْ
خطاب امام عليه السّلام به خيبريان و ياسر 300- اين شمشير نوجوانى كه هميشه پيروز است مخصوص شماست. از روى عقيده شمشير مىزند و كار واجب (جهاد) را انجام مىدهد.
301- اين شمشير مغزها را مىشكافد، شانهها را دونيم مىكند و به وسيلهى آن رهبران لشكرها را حفظ و حراست مىكنم.
اين تيغ كه آئينه فتح و ظفر است
در صفحه آن نقش صفا جلوهگر است
از بهر سر دشمن پرشور و شر است
خصم از دم آن خراب و خونين جگر است
خطاب امام عليه السّلام به عنتر بن صامت و خيبريان 302- اين شمشير براى شما لشكريان آماده شده تا مغزها را بشكافد و گردنها را بزند.
303- پس براى نيزه و شمشير زدن بشتابيد و ناچار خود را براى مرگ و رفتن به آخرت آماده سازيد.
304- شمشير من به يارى خداى يكتا و بخشنده نعمتها شما را تحويل عذاب خواهد داد.
اين تيغ چو ابر است و سر خصم چه ميغ 34
آبى كه به حلق دشمنان است دريغ
اى مردم بدنفس كه بدخواه منيد
آئيد و زنيد خويشتن را بر تيغ
خطاب امام عليه السّلام به ربيع بن أبي الحقيق خيبرى 305- من على عليه السّلام پسر عبد المطلب هستم، از دودمانم حمايت مىكنم و از شرف خود دفاع.
306- مرگ براى جوان بهتر از فرار است.
تا ديد تن نزار من تاب زره
از مردن من كسى نبرده است فره 35
نگريختهام به عمر خويش از كه و مه
مردن ز گريختن صد مرتبه به
خطاب امام عليه السّلام به تمام خيبريان 307- من على عليه السّلام و فرزند عبد المطلب هستم. پاكسرشت، داراى قدرت حمله و باشرف هستم.
308- قهرمانى هستم كه وقتى با همتاى خود روبرو شدم نمىترسم. هركه با من درآويزد با مرگ و مصيبت همآغوش مىگردد.
امروز منم به زور بازو مشهور
شد فضل و كمال من به هرجا مذكور
من مثل زمرد و عدو چون افعى
از ديده من ديده او گردد كور
رجز مرة بن مروان دارمى در خيبر 309- به هنگام معرفى، من نوجوانى عرب هستم، از پناهندگان خود حمايت مىكنم و از شرف خود دفاع.
310- آنگاه كه عصبانى شدم همرديف بىباك را بقتل مىرسانم و براى نيزه و شمشير شديد زدن بپامىخيزم.
جواب او به وجهى لايق و طرزى فائق
-
أَنَا عَلِيٌّ وَ ابْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ
أَخُو النَّبِيِّ الْمُصْطَفَى الْمُنْتَجَبِ
رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ قَدْ غَلَبَ
بَيَّنَهُ رَبُّ السَّمَاءِ فِي الْكُتُبِ
وَ كُلُّهُمْ يَعْلَمُ لَا قَوْلَ كَذِبٍ
وَ لَا بِزُورٍ حِينَ يُذْوِي بِالنَّسَبِ
صَافِي الْأَدِيمِ وَ الْجَبِينِ كَالذَّهَبِ
الْيَوْمَ أُرْضِيهِ بِضَرْبٍ وَ غَضَبٍ
ضَرْبَ غُلَامٍ أَرِبٍ مِنَ الْعَرَبِ
لَيْسَ بِخَوَّارٍ يُرَى عِنْدَ النَّكَبِ
فَاثْبُتْ لِضَرْبٍ مِنْ حُسَامٍ كَاللَّهَبِ
خطاب به معاوية بن أبي سفيان در غزاى صفين
-
سَيَكْفِينِي الْمَلِيكُ وَ جَدُّ سَيْفِي
لَدَى الْهَيْجَاءِ تَحْسَبُهُ شِهَاباً
وَ أَسْمَرُ مِنْ رِمَاحِ الْخَطِّ لَدْنٌ
شَدَدْتُ غِرَابَهُ أَنْ لَا يُعَابَا
أَذُودُ بِهِ الْكَتِيبَةَ كُلَّ يَوْمٍ
إِذَا مَا الْحَرْبُ أَضْرَمَتِ الْتِهَاباً
وَ حَوْلِي مَعْشَرٌ كَرُمُوا وَ طَابُوا
يُرَجُّونَ الْغَنِيمَةَ وَ النِّهَابَا
وَ لَا يَنْجُونَ مِنْ خَدَرِ الْمَنَايَا
سُؤَالَ الْمَالِ فِيهَا وَ الْإِيَابَا
فَدَعْ عَنْكَ التَّهَدُّدَ وَ أَصْلِ نَاراً
إِذَا خَمَدَتْ صُلِيَتْ لَهَا شِهَاباً