کتابخانه روایات شیعه
أَلَا إِنَّ هَمْدَانَ الْكِرَامَ أَعِزَّةٌ
كَمَا عَزَّ رُكْنُ الْبَيْتِ عِنْدَ مَقَامٍ
أُنَاسٌ يُحِبُّونَ النَّبِيَّ وَ رَهْطَهُ
سِرَاعٌ إِلَى الْهَيْجَاءِ غَيْرَ كَهَامٍ
إِذَا كُنْتُ بَوَّاباً عَلَى بَابِ جَنَّةٍ
أَقُولُ لِهَمْدَانَ ادْخُلُوا بِسَلَامٍ
حكايت قتل يكى از مفسدين
-
ضَرَبْتُهُ بِالسَّيْفِ وَسْطَ الْهَامَةٍ
بِشَفْرَةٍ صَارِمَةٍ هَدَّامَةٍ
فَبَتَّكَتْ مِنْ جِسْمِهِ عِظَامَهُ
وَ بَيَّنَتْ مِنْ أَنْفِهِ إِرْغَامَهُ
أَنَا عَلِيٌّ صَاحِبُ الصَّمْصَامَةِ
وَ صَاحِبُ الْحَوْضِ لَدَى الْقِيَامَةِ
أَخُو نَبِيِّ اللَّهِ ذِي الْعَلَامَةِ
قَدْ قَالَ إِذْ عَمَّمَنِي الْعِمَامَةَ
أَنْتَ أَخِي وَ مَعْدِنُ الْكَرَامَةِ
وَ مَنْ لَهُ مِنْ بَعْدِيَ الْإِمَامَةُ
مرثيه هاشم و يارانى كه در صفين شهيد شدند
-
جَزَى اللَّهُ خَيْراً عُصْبَةً أَيَّ عُصْبَةٍ
حِسَانَ وُجُوهٍ صُرِّعُوا حَوْلَ هَاشِمٍ
شَقِيقٌ وَ عَبْدُ اللَّهِ مِنْهُمْ وَ مَعْبَدٌ
وَ نَبْهَانُ وَ ابْنَا هَاشِمٍ ذِي الْمَكَارِمِ
وَ عُرْوَةُ لَا يَنْأَى وَ قَدْ كَانَ فَارِساً
إِذَا الْحَرْبُ هَاجَتْ بِالْقَنَاءِ وَ الصَّوَارِمِ
إِذَا اخْتَلَفَ الْأَبْطَالُ وَ اشْتَبَكَ الْقَنَا
وَ كَانَ حَدِيثُ الْقَوْمِ ضَرْبَ الْجَمَاجِمِ
تحريك سلسله حرب در صفين
-
مَا عِلَّتِي وَ أَنَا جَلْدٌ حَازِمُ
وَ فِي يَمِينِي ذُو غِرَارٍ صَارِمٌ
هركس كه دم از مهر زند همچون صبح
سايد به فلك ز روى رفعت علمش
داستان قتل يكى از مفسدين 1643- با شمشير آخته بر فرق سرش كوفتم. با شمشيرى كه خيلى تيز و برنده بود.
1644- آنچنان شمشير بر سرش فرود آمد كه استخوانهايش را از هم دريد و ذليل شدنش از خاكمال گرديدن دماغ او آشكار بود.
1645- من على عليه السّلام صاحب شمشير فولادين هستم. من در قيامت مسئول حوض (كوثر) هستم.
1646- من برادر پيامبر خدائى هستم كه داراى نشانههاى پيامبرى بود. آنگاه كه عمامه بر سرم مىگذاشت چنين فرمود:
1647- تو برادر من و مركز بزرگوارى هستى. تو كسى هستى كه پس از من رياست مردم به عهدهات خواهد بود.
اى گشته عيان سر قيامت از تو
در باب صفا ختم امامت از تو
چون ديدهى ما گشت به مهرت روشن
ديديم به هر قصه كرامت از تو
مرثيه هاشم و يارانى كه در صفّين شهيد شدند 1648- خدا پاداش نيك بآن گروه بدهد! چه گروهى!! با قيافههاى نورانى در اطراف هاشم به خاك افتادند 115 .
1649- «شقيق» (پسر ثور عبدى)، «عبد اللّه» (پسر بديل بن ورقاء خزاعى)،
«معبد»، «تبهان» و دو فرزند شايسته هاشم.
1650- عروه از آنان دور نشد. او مردى قهرمان بود بخصوص وقتى كه جنگ نيزه و شمشيرها درگرفت.
1651- آرى عروه به هنگامى كه قهرمانان بجان هم مىافتادند و نيزهها درهم مىدويد قهرمان بود و دلاوريهاى او و ريختن كاسه سرها را همه براى هم تعريف مىكردند و موضوع روز بود.
جمعى كه براى دين شهادت يابند
در طالع خود سهم سعادت يابند
فردا كه جزاى آن دهد حضرت حق
بهتر ز ثواب صد عبادت يابند
اركان جنگ صفّين 1652- من چه غمى دارم؟! خودم چالاك و تيزبينم. در دست راست من شمشير تيز است.
1653- طرف راست لشكرم طائفه «مذحج» است كه همه افراد آن مسلح و بزرگوارند و طرف چپ من طائفه «وائل» است كه مجهز و مسلح هستند.
1654- قلب لشكر من را طائفه «مضر» تشكيل مىدهد كه همه افراد آن نيرومند هستند. طائفه همدان با امتيازاتى كه دارد بسوى من شتافته است.
1655- طائفه «ازد» بعد از طائفهها كه گفتم، اركان لشكر من است. پس از همه حضرت حقّ تعالى از زمان قديم در ميان جامعهها هميشه وجود داشته است.
تا چند توان فكر و تأمل كردن
وز دشمن شرع و دين تحمل كردن
هرچند كه رفق و نرمخوئى خوب است
خوش نيست به هر سفله تنزل كردن
وَ عَنْ يَمِينِي مَذْحِجُ الْقَمَاقِمِ
وَ عَنْ يَسَارِي وَائِلُ الْخَضَارِمِ
الْقَلْبُ حَوْلِي مُضَرُ الْجَمَاجِمِ
وَ أَقْبَلَتْ هَمْدَانُ وَ الْأَكَارِمُ
وَ الْأَزْدُ مِنْ بَعْدُ لَنَا دَعَائِمُ
وَ الْحَقُّ فِي النَّاسِ قَدِيمٌ دَائِمٌ
اظهار اندوه از قتل اعيان اهل شام
-
وَ صِحْتُ عَلَى شِبَامَ فَلَمْ تُجِبْنِي
يَعِزُّ عَلَيَّ مَا لَقِيَتْ شِبامُ
مذمت بعضى از قبائل عرب
-
وَ أَبْعَدُ مِنْ حِلْمٍ وَ أَقْرَبُ مِنْ خَنَا
وَ أَخْمَدُ نِيرَاناً وَ أَخْمَلُ أَنْجُماً
مَوَالِي إيَادٍ شَرُّ مَنْ وَطِئَ الْحَصَى
مَوَالِيَ قَيْسٍ لَا أُنُوفٌ وَ مَا فَمَا
فَمَا سَبَقُوا قَوْماً بِوِتْرٍ وَ لَا دَمٍ
وَ لَا نَقَضُوا وِتْراً وَ لَا أَدْرَكُوا دَماً
وَ لَا قَامَ مِنْهُمْ قَائِمٌ فِي جَمَاعَةٍ
لِيَحْمِلَ ضَيْماً أَوْ لِيَدْفَعَ مَغْرَماً
[حرف النون]
مناجات با قاضى الحاجات
-
إِلَهِي أَنْتَ ذُو فَضْلٍ وَ مَنٍ
وَ إِنِّي ذُو خَطَايَا وَ اعْفُ عَنِّي
وَ ظَنِّي فِيكَ يَا رَبِّي جَمِيلٌ
فَحَقِّقْ يَا إِلَهِي حُسْنَ ظَنِّي
ابتهال و زارى به درگاه بارى
-
إِلَهِي لَا تُعَذِّبْنِي فَإِنِّي
مُقِرٌّ بِالَّذِي قَدْ كَانَ مِنِّي
وَ مَا لِي حِيلَةٌ إِلَّا رَجَائِي
بِعَفْوِكَ إِنْ عَفَوْتَ وَ حُسْنَ ظَنِّي
اظهار نگرانى از قتل شاميان 1656- با صداى بلند طائفه «شبام» را صدا زدم، هيچكس جواب مرا نداد (چون همه كشته شده بودند) خيلى بر من سخت گذشت از آنچه بر سر طائفه شبام آمده است.
جمعى كه ندارند به دل كينهى من
هستند ز جان محبّ ديرينه من
گر رفت به پاى اين جماعت خارى
ديدم كه شكافت خنجرى سينهى من
1657- (قبيله قيس) از حوصله و بردبارى دور و به ناسزاگوئى نزديكاند.
نه رفت و آمدى دارند و نه نام و نشانى.
1658- درعين اينكه از نعمت بهرهمندند بدترين مردم روى زمين هستند طائفه قيس را مىگويم، نه مغز متفكر دارند و نه سخنگو.
1659- نه براى دفاع از ظلمى كه به آنان شده قيام كردهاند و نه براى خونخواهى از كشتگان خود بهپا خاستهاند. نه شكافى ميان دشمن انداختهاند و نه خون پايمال شدهاى را بازگرفتهاند.
1660- در ميان هيچ اجتماعى يك نفر از طائفه قيس (قيس غيلان) برنخاست تا از ظلمى جلوگيرى كند و يا زيانى را كه وارد آمده جبران نمايد.
هستند جماعتى به غايت مردود
كز خانه ايشان نرود هرگز دود 116
هرچند كه مال بىنهايت دارند
يك بار نشد كسى از ايشان خشنود
مناجات با خدا 1661- اى خداى من تو بخشايشگر و محبتكنندهاى، من هم گناهان فراوان دارم، از اشتباههاى من صرفنظر كن.
1662- آى آفريدگار من! به تو گمان خوب دارم، بنابراين اي خداى من! حسن ظنّ مرا نسبت به خود به ثبوت برسان!
مائيم كه صد هزار طغيان داريم
اقرار به تقصير و به عصيان داريم
فردا كه حساب نيك و بد خواهد بود
ما عجز و نياز و چشم گريان داريم
1663- اى خداى من! مرا عذاب نكن، زيرا من نسبت به آنچه كه از من سرزده اعتراف دارم.
1664- غير از اميد من به عفوت كه ببخشى و حسن ظنى كه به تو دارم سرمايهى ديگرى ندارم.
1665- چه لغزشهاى زيادى كه در گناهان داشتهام و براثر آن انگشتان خود را زير دندان فشار داده و يا به دندان كوبيدهام!
يا ربّ ز يان، حجاب غفلت بردار
باشد كه شوم ز عمر خود برخوردار
چون من به گناه خويش دارم إقرار
درياب مرا به فضل خود اي غفار
1666- مردم نسبت بمن خوشبين هستند و اگر از گناهان من صرفنظر نكنى بدترين مردم خواهم بود.
1667- در پيش روى من (قبر) بازداشتگاهى طولانى است كه من بآن دعوت شدهام.
فَكَمْ مِنْ زَلَّةٍ لِي فِي الْخَطَايَا
غَضَضْتُ أَنَامِلِي وَ قَرَعْتُ سِنِّي
يَظُنُّ النَّاسُ بِي خَيْراً وَ إِنِّي
لَشَرُّ النَّاسِ إِنْ لَمْ تَعْفُ عَنِّي
وَ بَيْنَ يَدَيَّ مُحْتَبَسٌ طَوِيلٌ
كَأَنِّي قَدْ دُعِيتُ لَهُ كَأَنِّي
أُجَنُّ بِزَهْوَةِ الدُّنْيَا جُنُوناً
وَ يَفْنَى الْعُمْرُ مِنْهَا بِالتَّمَنِّي
فَلَوْ أَنِّي صَدَقْتُ الزُّهْدَ فِيهَا
قَلَبْتُ لِأَهْلِهَا ظَهْرَ الْمِجَنِ
نصيحت قرة العين امام حسين ع
-
وَ مَنْ كَرُمَتْ طَبَائِعُهُ تَحَلَّى
بِآدَابٍ مُفَضَّلَةٍ حِسَانٍ
وَ مَنْ قَلَّتْ مَطَامِعُهُ تَغَطَّى
مِنَ الدُّنْيَا بِأَثْوَابِ الْأَمَانِ
وَ مَا يَدْرِي الْفَتَى مَا ذَا يُلَاقِي
إِذَا مَا عَاشَ مِنْ حَدَثِ الزَّمَانِ
فَإِنْ غَدَرَتْ بِكَ الْأَيَّامُ فَاصْبِرْ
وَ كُنْ بِاللَّهِ مَحْمُودَ الْمَعَانِي
وَ لَا تَكُ سَاكِناً فِي دَارِ ذُلٍ
فَإِنَّ الذُّلَّ تُقْرَنُ بِالْهَوَانِ
وَ إِنْ أَوْلَاكَ ذُو كَرَمٍ جَمِيلًا
فَكُنْ بِالشُّكْرِ مُنْطَلِقَ اللِّسَانِ
در امر به صبر و شكيبائى
-
الصَّبْرُ مِفْتَاحُ مَا يُرْجَى
وَ كُلُّ خَيْرٍ بِهِ يَكُونُ
فَاصْبِرْ وَ إِنْ طَالَتِ اللَّيَالِي
فَرُبَّمَا طَاوَعَ الْحَرُونُ
وَ رُبَّمَا نِيلَ بِاصْطِبَارٍ