کتابخانه روایات شیعه
الإنصاف في النص على الأئمة الإثني عشرعليهم السلام
نود و نهم: و در همان كتب از اياس بن سلمه بن اكوع از أبى ايوب انصارى حديث كند كه گفت:
شنيدم از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله كه مىفرمود: من سيد پيغمبران و على سيد اوصياء و دو سبط من بهترين سبطهايند، و امامان معصوم از صلب حسين عليه السّلام از ما هستند، و مهدى اين امّت از ما است، عربى باديهنشين به پا خواست و عرض كرد: اى رسول خدا! امامان بعد از تو چند نفرند؟
فرمود: به عدد سبطهاى (يهود) و حواريين عيسى و نقيبان بنى اسرائيل هستند. 677 678
لف گويد: و در بعضى نسخهها، از اياس از سلمه اكوع نقل شده و اين به صحت نزديكتر است.
و اللَّه اعلم.
حرف باء
حديث صدم: صدوق در كتاب خصال از بحير بن أبى عتبة از سراج برمكى حديث كند كه گفت:
در كتاب است كه در اين امّت دوازده نفرند كه جدّ آنها پيغمبرشان است، پس هر گاه اين عده درگذشتند مردم سركشى و تجاوز كنند و بيم و عذابشان ميان خود آنها است. 679
صد و يكم: سيد بن طاوس در طرائف از بخارى به سند خود از جابر بن سمره حديث كند كه
گفت: شنيدم از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله كه مىفرمود: پس از من دوازده نفر امير هستند، سپس كلامى فرمود كه من نشنيدم، و پدرم گفت: كه آن حضرت فرمود: همه آنها از قريشند. 680
صد و دوم: صدوق در كتاب خصال از برد از مكحول حديث كند كه به او گفته شد: پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله فرموده: پس از من دوازده نفر خليفه مىباشند؟ گفت: آرى (پيغمبر فرمود) و كلام ديگرى نيز گفت (يا اين مطلب را به لفظ ديگرى بيان كرد). 681
مؤلف گويد: اين حديث را با همين سند و متن در كتاب غيبت نيز روايت كرده است. 682
حرف تاء
صد و سوم: صدوق در كتاب غيبت از تميم بن بهلول حديث كند كه گفت: بر من حديث كرد عبد اللَّه بن أبى هذيل و از او راجع به امر امامت سؤال كردم كه در چه كسى واجب است؟ و نشانههاى آن كس كه در او واجب شود چيست؟ گفت: دليل بر آن و برهان بر مؤمنين و قيامكننده بر امر مسلمانان و ناطق به قرآن و قيامكننده به احكام، برادر پيغمبر خدا و خليفه او بر امّتش و وصىّ او، و وليّش آن كسى است كه منزلتش نسبت به او منزلت هارون نسبت به موسى است، و اطاعت او واجب شده است به واسطه گفتار خداى عز و جل «اى كسانى كه ايمان داريد خداى را
اطاعت كنيد و پيغمبر و زمامداران خويش را فرمان بريد؛ سوره نساء، آيه 60». و (نيز) خداى تعالى فرموده: «جز اين نيست كه ولىّ شما خدا است و پيغمبرش و آنان كه ايمان دارند كسانى كه نماز به پا داشته و در حالى كه در ركوعند زكات دهند، سوره مائده، آيه 55» آن كسى كه به ولايت خوانده شده و امامت براى او در روز غدير خم ثابت شده به گفتار رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله كه از جانب خداى عز و جل فرمود: آيا من سزاوارتر از شما به خودتان نيستم؟ عرض كردند: چرا. فرمود: هر كه من مولاى او هستم پس على مولاى اوست، بار خدايا! دوست بدار كسى كه او را دوست بدارد و دشمن بدار كسى كه با او دشمنى كند، و يارى كن هر كه او را يارى كند؛ و خوار گردان هر كه او را خوار كند؛ و عزيز كن هر كه به او عطا كند: آن (امام كه نشانههاى او را برايت بيان كردم) على بن ابى طالب است كه امير مؤمنان و پيشواى پرهيزكاران و زمامدار سفيدرويان، و برترين اوصياء و بهترين تمامى مخلوق پس از رسول خدا است، و پس از او حسن و حسين دو سبط رسول خدا و دو فرزند بهترين زنان هستند، سپس على بن الحسين و محمد بن على و جعفر بن محمد و
موسى بن جعفر و على بن موسى و محمد بن على و على بن محمد، سپس امام حسن، و بعد از او محمد بن حسن بن على- درود خدا بر او باد- تا به امروز يكى پس از ديگرى (امام و پيشوا هستند) ايشان عترت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله هستند، كه معروفند به وصيت و امامت و زمين در هيچ عصر و زمان و دوره و آنى خالى از آنان نيست،
و ايشانند ريسمان محكم و پيشوايان راهنما، و حجت بر اهل دنيا، تا اينكه خداوند زمين و اهل آن را به ارث برد، و هر كه مخالفت آنها كند گمراه و گمراهكننده و واگذارنده حق و هدايت است، و ايشانند مفسّر قرآن، و گويندگان از جانب رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و هر كه بميرد و آنها را به امامت نشناسد به مردن زمان جاهليت مرده است، آيين آنها:
پارسايى، پاكدامنى، راستى، صلاح، اداى امانت به صاحبش چه نيكوكار (باشد) يابد و زشت كردار، و طول سجده، و شبزندهدارى، پرهيز از محرمات، انتظار فرج با بردبارى، خوش سلوكى با مردم، خوش رفتارى با همسايه است، سپس تميم بن بهلول گفت: ابو معاويه از اعمش
از حضرت صادق عليه السّلام مانند همين حديث را در موضوع امامت برايم حديث كرده است. 683