کتابخانه روایات شیعه
الصحيفة العلوية و التحفة المرتضوية
دعاى آن حضرت عليه السّلام براى حفظ قرآن
خدايا بمن ترحم فرما بترك كردن نافرمانيهايت هميشه تا زندهام دارى، و بمن ترحم فرما از زحمت كشيدن براى چيزهائى كه بكارم نيايد، و روزيم فرما خوش ديدارى در آنچه تو را از من خشنود گرداند باينكه ملازم دل من گردانى حفظ كردن كتاب خود را چنانچه بمن تعليم فرمودى، و روزيم كن كه آن را تلاوت كنم بدانسان كه تو را از من خوشنود گرداند، خدايا نورانى گردان به كتاب خود ديدهام را، و بگشاى بدان سينهام را، و گشايش ده بدان دلم را، و بازگردان بدان زبانم را، و بكار انداز بدان بدنم را، و براى بكار بستن دستوراتش بمن نيرو بده و كمكم كن، زيرا من جز تو كمك كارى ندارم، معبودى جز تو نيست.
دعاى آن حضرت عليه السّلام در دل شب
معبودا چه بسيار گناهان هلاكت بارى كه شكيبائى ورزيدى از اينكه در برابرش بعذاب خود كيفرم دهى، و چه بسيار جرم و جنايتى كه كرم فرمودى ببزرگوارى خود از اينكه آشكارش سازى، معبودا اگر بدرازا كشيد در نافرمانى تو عمر من، و بزرگ گشت در نامهها گناهم، پس من جز آمرزش تو آرزوئى ندارم، و جز خوشنوديت بچيزى اميدوار نيستم، خدايا من در عفو و گذشت تو انديشه ميكنم و در نتيجه خطايم بر من آسان و سبك جلوه ميكند، و سپس متذكر مؤاخذه (سخت و) بزرگ تو ميشوم در اين وقت است كه بلا و گرفتاريم بزرگ آيد، آه! اگر من در نامه عملم گناهى را بخوانم كه خود فراموشش كردهام ولى تو بشماره در آورده باشى، و بدان خاطر بفرمائى: بگيريدش! پس (در آن وقت چه سخت است حالم و) واى بحال آن گرفتارى كه نجاتش ندهد فاميل او، و سودش ندهد قبيلهاش، آه! از آن آتشى كه كباب كند جگرها و كليهها را، آه! از آن آتشى كه پوست سر را ميكند، آه! از شدت زبانههاى آتش سوزان.
دعاى آن حضرت عليه السّلام پس از هشت ركعت نماز شب
خدايا از تو درخواست كنم بحرمت آن كس كه از (ترس) تو بخودت پناه آورده و بعزت و شوكت خودت پناهنده گشته، و بزير سايه (كرم و عفو) تو آمده، و بريسمان (بزرگوارى و مهر) تو چنگ زده، و بكسى جز تو اعتماد نجسته، اى بزرگ عطاها، و اى رهاننده اسيران، اى كه خود را بخاطر جود و سخايش وهاب (بسيار بخشنده) ناميده، تو را ميخوانم از روى اميد و بيم، و ترس و طمع، و اصرار و الحاح. و زارى و چاپلوسى، و ايستاده و نشسته، و در حال ركوع و سجده، و سواره و پياده، و در حال رفتن و آمدن، و در هر حال از تو خواهم كه درود فرستى بر محمد و خاندان محمد و با من چنين و چنان كنى- و بجاى آن حاجت خود را بخواه-
دعاى آن حضرت عليه السّلام در نماز وتر
پروردگارا بد كردم و بخود ستم روا داشتم، و كار بدى انجام دادم، پس اين دو دست من است پروردگارا بكيفر آنچه براى خويش بدست آوردم، و اين گردن خاضع و فروتن من است بخاطر آنچه بدرگاهت آمدهام، و اين منم كه در برابر تو ايستادهام، پس اى خدا تو براى خود از من خوشنودى خودت را دريافت دار تا بدان حد كه راضى شوى، براى تو است مؤاخذه (و حق آن را دارى) و من ديگر (بگناه) باز نمىگردم ...
سپس سيصد مرتبه بگو: «العفو» (يعنى گذشتت را خواهم). آنگاه بگو (دعائى را كه ترجمهاش اين است):