کتابخانه روایات شیعه

رجز ابى سعيد بن أبي طلحه در احد 274- ابى سعيد كه از پرچمداران مخالفين در جنگ أحد بود بميدان آمد و در رجز خود گفت: پرچمداران با پرچم بميدان آمده و اطراف پرچم‏ها را پرچمداران گرفته‏اند.

275- من از حوادث هولناك آن باك ندارم. صيد از شهابى كه از كنار آسمان فرود مى‏آيد، صيد مى‏گردد. از طرف تيراندازان جنگ و كمان آنها تير جنگ فرو مى‏ريزد.

پاسخ جالب امام عليه السّلام به شعر ابى سعيد 276- سواران با اسبان خود جولان دادند. در روز جنگ، جنگاوران با ريسمان پيراهن جنگ كه خاك است دوخته شده‏اند.

277- در ميدان كارزار تنگ حيوانات محكم بسته شده امروز از طرف من پرده‏ها برداشته مى‏شود و حقيقت آشكار مى‏گردد.

آن‏ها كه ز اسب سينه چاك افتادند

گشتند پياده و به خاك افتادند

چون از دل پاك دردناك افتادند

در ورطه محنت و هلاك افتادند

سخن امام عليه السّلام با محاصره‏كنندگان مدينه‏ 278- آيا اين طورى (بصورت محاصره) سواركاران شما بمن حمله مى‏كنند.

آى دوستانم! از ميان من و اينان مانع‏ها را برطرف گردانيد.

279- غيرت من امروز مرا از فرار بازميدارد و شمشيرم استخوانهاى سر را مى‏شكافد، زخم نمى‏كند.

ديوان أمير المؤمنين عليه السلام، ص: 97

دشمن كه هجوم مى‏كند بر سر من‏

گويا كه خبر ندارد از خنجر من‏

هركس كه جهد ز تيغ او رستم زال‏

چون پيرزنى گريزد او از بر من‏

280- عمرو بن عبد ود وقتى به تنگ آمد سوگند ياد كرد من هم سوگند ياد كردم، شما بشنويد دروغگو كيست؟

281- او سوگند ياد كرد كه برنگردد، مسلمان هم نشود در نتيجه هر دو مرد (امام على عليه السّلام و عمرو بن عبد ود) بجان هم افتادند.

282- وقتى برگشتم نگاه كردم ديدم به پهلو مثل شاخه خرما كه روى ريگها و بلندى مى‏افتد افتاده است.

283- من از لباسهاى او چشم پوشيدم و اگر من روى خاك افتاده بودم، او لباسهاى مرا بيرون مى‏آورد.

دشمن كه دلش مباد خالى از درد

سوگند خورد كه قتل من خواهد كرد

ليكن به ميان خاك و خونش بينم‏

آن دم كه شود نشسته از هر سو گرد

284- او از بى‏عقلى سنگ را پرستش مى‏كرد و من خداى محمّد صلّى اللّه عليه و آله را از طريق صحيح عبادت مى‏كردم.

285- فرزند عبد ود وقتى صادقانه به شمشيرى كه به اهتزاز درآمده نگريست فهميد كه موضوع جنگ شوخى نيست.

286- اگر عمرو بن عبد ود در جولان زياده‏روى كرد با شمشير هندى (آب ديده) تيز و آماده كارزار او را به خاك هلاكت مى‏افكنم.

ديوان أمير المؤمنين عليه السلام، ص: 98

لَا تَحْسَبُوا الرَّحْمَنَ خَاذِلَ دِينِهِ‏

وَ نَبِيِّهِ يَا مَعْشَرَ الْأَحْزَابِ‏

مفاخرت شفيع محشر در غزوه خيبر

سَتَشْهَدُ لِي بِالْكَرِّ وَ الطَّعْنِ رَايَةٌ

حَبَانِي بِهَا الطُّهْرُ النَّبِيُّ الْمُهَذَّبُ‏

وَ تَعْلَمُ أَنِّي فِي الْحُرُوبِ إِذِ الْتَظَتْ‏

بِنِيرَانِهَا اللَّيْثُ الْهَمُوسُ الْمُجَرَّبُ‏

وَ مِثْلِيَ لَاقَى الْهَوْلَ فِي مُفْظِعَاتِهِ‏

وَ قَلَّ لَهُ الْجَيْشُ الْخَمِيسُ الْعَطَبْطَبُ‏

وَ قَدْ عَلِمَ الْأَحْيَاءُ أَنِّي زَعِيمُهَا

وَ أَنِّي لَدَى الْحَرْبِ الْعَذِيقُ المرحب [الْمُرَجَّبُ‏ ]

رجز مرحب در غزاى خيبر

قَدْ عَلِمَتْ خَيْبَرُ أَنِّي مَرْحَبٌ‏

شَاكِي السِّلَاحِ بَطَلٌ مُجَرَّبٌ‏

إِذِ اللُّيُوثُ أَقْبَلَتْ تَلَهَّبُ‏

وَ أَحْجَمَتْ عَنْ صَوْلَةِ الْمُحَجَّبِ‏

خِلْتُ جِمَايَ أَبَداً لَا يُقْرَبُ‏

أَطْعَنُ أَحْيَاناً وَ حِيناً أَضْرِبُ‏

إِنْ غُلِبَ الدَّهْرُ فَإِنِّي أَغْلِبُ‏

وَ الْقِرْنُ عِنْدِي بِالدِّمَا مُخَضَّبٌ‏

جواب او به احسن عبارات‏

أَنَا عَلِيٌّ وَ ابْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ‏

مُهَذَّبٌ ذُو سَطْوَةٍ وَ ذُو غَضَبٍ‏

غُذِّيتُ فِي الْحَرْبِ وَ عِصْيَانِ النُّؤَبِ‏

مِنْ بَيْتِ عَزٍّ لَيْسَ فِيهِ مُنْشَعَبٌ‏

وَ فِي يَمِينِي صَارِمٌ تَجْلُو الْكُرَبَ‏

مَنْ يَلْقَنِي يَلْقَى الْمَنَايَا وَ الْعَطَبَ‏

إِذْ كَفُّ مِثْلِي بِالرُّءُوسِ يَلْتَعِبُ‏

ديوان أمير المؤمنين عليه السلام، ص: 99

287- آى جنگجويان احزاب گمان مبريد كه خدا دين خود و پيامبرش را تسليم دشمن مى‏سازد.

چون كافر بت‏پرست شمشيرم ديد

مى‏گفت: دلم كه عينه اليوم حديد

شد كشته به تيغ تيز آرى نكند

معبود به حقّ نصرت اين قوم پليد

رجز امام عليه السّلام در جنگ خيبر 288- بزودى پرچم جنگ براى من گواهى مى‏دهد كه چگونه جولان دادم و نيزه فرود آوردم، پرچم را محمّد پاك و تميز صلّى اللّه عليه و آله بمن عطا كرده است.

289- اى پرچم! تو مى‏دانى در جنگهائى كه آتش آن شعله‏ور است من شير نرى جنگ‏آزموده‏ام.

290- مثل من هميشه با حوادث سخت و طاقت‏فرسا برخورد داشته و تمام پنج ركن لشكرى كه خطرناك است براى وى ناچيز بوده است. 31

291- تمام طائفه‏هاى عرب مى‏دانند كه من پرچمدار عرب و جنگ هستم و مى‏دانند كه به هنگام جنگ فرمانى كوتاه‏ 32 پربار و استوارم.

امروز منم بزور سرپنجه چو شير

در معركه شجاعتم تند و دلير

من نخلم و خرماى ترم پيكان است‏

شد دشمن من كسى كه گشت از جان سير

رجز مرحب در جنگ خيبر 292- طائفه خيبر مى‏داند كه من مرحب هستم، اسلحه‏ام را آماده حمله كرده و

ديوان أمير المؤمنين عليه السلام، ص: 100

قهرمانى آزموده‏ام.

293- آنگاه كه شيران جنگ آتش جنگ را افروخته وارد ميدان مى‏شوند و از صولت قهرمانان پنهان مى‏گردند،

294- فكر مى‏كنم از شدت حرارت من بمن نزديك نگردند، گاهى با نيزه حمله مى‏كنم و گاهى با شمشير.

295- اگرچه روزگار مغلوب گردد من غالب هستم، همتاى جنگى در نزد من با خونش رنگين مى‏گردد.

پاسخ امام عليه السّلام به مرحب‏ 296- من على عليه السّلام و فرزند عبد المطلب هستم. پاكسرشت، داراى قدرت حمله و غضب هستم.

297- در دامن جنگ و ناگواريهاى حوادث و در خانه‏ى عزتى كه اختلاف در آن راه نيافته رشد كرده‏ام.

298- در دست راست من است شمشيرى تيز كه غمها را از هم مى‏شكافد. هركس به چنگ من بيفتد مرگ و هلاكت را ديدار مى‏كند.

299- زيرا دست مثل من با سرها بازى مى‏كند.

امروز كه گاو چرخ قربان من است‏

كو شيردلى كه مرد ميدان من است .

بر پاى سمند 33 من سر خصم مدام‏

گوئيست كه سرگشته چوگان من است‏

ديوان أمير المؤمنين عليه السلام، ص: 101

خطاب به ياسر و خيبريان‏

هَذَا لَكُمْ مِنَ الْغُلَامِ الْغَالِبِ‏

مِنْ ضَرْبِ صِدْقٍ وَ قَضَاءِ الْوَاجِبِ‏

وَ فَالِقِ الْهَامَاتِ وَ الْمَنَاكِبِ‏

أَحْمِي بِهِ قَمَاقِمَ الْكَتَائِبِ‏

خطاب به عنتر بن صامت مرادى و عساكر خيبر

هَذَا لَكُمْ مَعَاشِرَ الْأَحْزَابِ‏

مِنْ فَالِقِ الْهَامَاتِ وَ الرِّقَابِ‏

فَاسْتَعْجِلُوا لِلطَّعْنِ وَ الضِّرَابِ‏

وَ اسْتَبْسِلُوا لِلْمَوْتِ وَ الْمَآبِ‏

صَيَّرَكُمْ سَيْفِي إِلَى الْعَذَابِ‏

بِعَوْنِ رَبِّي الْوَاحِدِ الْوَهَّابِ‏

خطاب به ربيع بن ابى الحقيق خيبرى‏

أَنَا عَلِيٌّ وَ ابْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبْ‏

أَحْمِي ذِمَارِي وَ أَذُبُّ عَنْ حَسَبٍ‏

وَ الْمَوْتُ خَيْرٌ لِلْفَتَى مِنَ الْهَرَبِ‏

خطاب به جماهر خيبرى و اظهار شجاعت و دلاورى‏

أَنَا عَلِيٌّ وَ ابْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبْ‏

مُهَذَّبٌ ذُو سَطْوَةٍ وَ ذُو حَسَبٍ‏

قِرْنٌ إِذَا لَاقَيْتُ قِرْناً لَمْ أَهَبْ‏

مَنْ يَلْقَنِي يَلْقَ الْمَنَايَا وَ الْكُرَبَ‏

رجز مرة بن مروان دارمى در خيبر

أَنَا الْغُلَامُ الْعَرَبِيُّ عِنْدَ النَّسَبِ‏

أَحْمِي جِوَارِي وَ أَذُبُّ عَنْ حَسَبٍ‏

وَ أَقْتُلُ الْقِرْنَ الْجَرِيَّ عِنْدَ الْغَضَبِ‏

لِلطَّعْنِ وَ الضَّرْبِ الشَّدِيدِ أَنْتَصِبُ‏

صفحه بعد